C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn


Na pgnata ch'la tîn cheld dal furmài ed na fundùda.
reśdóri tedèschi drē a pinsèr a 'l pgnati da cunprèr ind un negòsi 'd metê Novsèint.

La pgnata (pignatta o pentola in itagliàṅ) l'è c'l atrês da cuśèina indû i agìnt i gh'cóśen dàint'r al magnèr ch'al sìa 'n pô śmulèdeg, c'ma dal budèin, dla pulèinta o lìqvid c'ma dal brôd, e via descurènd.

Manéri 'd dìr

  • (CARPŚ) Mèter sù la pgnata, (IT) Mettere la pentola sul fuoco[1].
  • (CARPŚ) Sćiumèr la pgnata, (IT) (lett.) Schiumare la pentola[2]; (fig.) Togliere la schiuma dal brodo.
  • (MUD) I segrēt edla pgnata al i sà 'l cuêrć[3], (IT) (lett.) I segreti della pentola li conosce il coperchio, (fig.) Chi può sapere cosa bolle in pentola?!
  • (MUD) A dura più na pgnata ròta che na nóva[4], (IT) Dura di più una pentola rotta che una nuova.
  • (BLG)
    La vècia mâta,
    l’à rått la pgnâta,
    l’à fât un vêrs,
    l’à rått un quêrc’.
    L’à rått incôsa in ,
    l’à rått al canapà,
    l’à rått al sculadûr,
    l’à rått al bûś dal cûl!

Vōś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren

Noti e referèinsi

  1. (CARPŚ) e (IT) Dizionario del dialetto carpigiano, ed G. Malagoli e A. M. Ori, Mòdna 2011.
  2. Ibidem.
  3. (MUD) e (IT) Il dialettario modenese 2, G. Di Genova, Mòdna 1995.
  4. Ibidem.