C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Na befàna la vin śó da 'l tèǵ dal Palàs di Consul a Gùbi.


La Befàna l'è na figùra tradisiunèla dal regiòun dl'Itàglia, cuma na vècia, vistìda ed pân vêć, che in gròpa a la só malgarèina la vularèv in sìm'ai còp di tèǵ la nôt tra 'l 5 e 'l 6 de śnèr, p'r inpinìr i calsèt preparê per lē dai putèin, ed caramèli, ciuculatèin e turòun, mo anca 'd un quèlc tòc ed carbòun se 'l putèin 'l à fat arabìr.

La paròla "befàna" la s'rèv na corusiòun lesichèla dl'Epifanìa, ch'la deśvìn da 'l grēc ἐπιφάνεια.

Cla vècia lè la pêr na stria mo invéci 'd avér-'g al capêl a punta, la gh'à 'n fasulét in cô c'ma 'l reśdóri ed na volta.

Pruvèrbi e manéri ed dir

Tri befàni piemuntéśi.
  • La 'm pêr la Befàna: quànd a s ciacàra ed na dóna minga tant bela;
  • M ê-'t tòlt per la Befàna?: a s rispònd a ùn ch'al s crèd in dirìt a ciapèr quêl da tè.
  • Sa 't à-la purtê la Befàna?[1]: a s edmànda al 6 de śnêr, dôp che la vècia l'arà sicuramèint impinî un quelc calsèt.

«
La Befana vien di notte con le scarpe tutte rotte, con le toppe alla sottana, viva, viva La Befana!»
(IT)(Filatéla dal pòpul)
«
La Befàna la vîṅ ed nòt col scherpi tuti róti, cun al pèsi in dla sutàna, viva, viva la Befàna!»
(MUD)

Vóś lighèdi

Noti e referèinsi

  1. (EGL) e (IT) Dizionario del dialetto carpigiano, G. Malagoli e A. M. Ori, Mòdna 2011.