C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

A gh'è un pò 'd féra dàint'r in dal tanabûś!

Al tanabûś, o arpundèin, o śgabusèin (ripostiglio in itagliàṅ) 'l è cl ambînt dla indû, despès trôp cìc e òreb per stèr-egh, a s egh pógia dla ròba ch'a nn'es sà indû mèter, ch'i sìen dal schèrpi vèci, di vetrìl, di strâs, di lavōr vêć o dal malgarèini, e via discurènd.

Despès i tanabûś i s caten a piàn tèra, mo a gh'in prèv èser anca ûn cìc dàint'r in dl apartamèint.

A diferàinsa dagli ètri cambri, p'r i tanabûś a n'gh'è minga 'l òblig 'd avér-eg dal fnèstri ma invéci 'l è ubligatòri per tuti 'l cà nóvi 'd avér-'gh-en almànc ûn.

Manéri 'd dìr

  • (EGL) Sa prèv ès'r-egh in cal tanabûś là? (IT) Cosa potrebbe esserci in quel ripostiglio?
  • (BLG) In mî ai é un tanabûṡ pén ed zangâtel[1], (IT) In casa mia c'è un ripostiglio pieno di cianfrusaglie.

Referèinsi

  1. (BLG) e (IT) Dialetto bolognese ieri e oggi, Bulògna 2011, pàǵ. 81.

Èter progêt