C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś Emiliàn

In einem Jahr mit 13 Monden
Un anno con 13 lune

Volker Spengler in na figùra dal film
'N an cun 13 luni
1978
Regìa: Rainer Werner Fassbinder
Scritōr: Rainer Werner Fassbinder
Atōr: Volker SpenglerIngrid CavenEva Mattes
Gottfried JohnElisabeth TrissenaarLilo Pempeit
Günther KaufmannIsolde BarthKarl Scheydt
Müsica: Peer Raben
Léngua: Tedésc
Dürä dal film: 124 minüt
Nasiōṅ: Germàgna Òvest


«
Al film più discùs ad Rainer Werner Fassbinder.»
(Tagline dal film)


Un anno con 13 lune (’N an cun 13 luni) 'l è 'n film dramàtic tedésc dal 1978 scrit e dirèt par Rainer Werner Fassbinder, premiâ 'l an dòp c'n un Bronze Hugo a 'l International Film Festival ad Chicago.

Armàś culpî da 'l suicìdi dal sò amìg e amànt Armin Meier in dl'Istâ dal 1978, Fassbinder 'l à girâ cla pelìcula chè in sōi vint-sinc dè, curànd anc la futugrafìa. Al tìtul al fà riferimènt a i an in dū a gh'è trédas luni pîni, un fat ch'a sucéd siē vòlti in un sécul e ch'a s diś al faga andàr in criśi 'l parsòni dimóndi sensìbili.

Sunt

Bandunâ da putèṅ in urfanutròfi, parchè fiōl minga legìtim, Erwin Weishaupt (Volker Spengler) da śōv'n al taca a lauràr in dal masèl ad Francfòrt. Quànd al cgnós na ragàsa ciamàda Irene (Elisabeth Trissenaar) al la spóśa e insém i gh'aṅ na baghéta, la Marie-Ann (Eva Mattes). In séguit Erwin al s inamóra 'd 'n ebrèj eguìsta scampâ a i camp ad stermìni naśìsta, Anton Saitz (Gottfried John), un tisi ch'l à fat i bèsi cun la speculasiòṅ edilìsia e cun la prustitusiòṅ urganiśàda. Pinsànd ch'al sōl ustàcul a la relasiòṅ sèg al sia 'l fat ch'l è 'n masć, Erwin al s òpra dvintànd na dóna, l’Elvira.

Quànd Saitz al vîṅ a savēr dal cambi 'd sès, prima al la umìglia, pò al la dascàrga in quàt'r e quàt'r òt. Armàśa da par lē, vilìda e in depresiòṅ, l’Elvira la cata cunfòrt dvintànd amìga dna putàna, la Zora (Ingrid Caven). Chi lē la gh cunsìlia 'd dascór'r incóra cun Saitz, par far paś c'n al sò pasâ, ma 'l óm al gh dà adòs mandànd-la via. Al trans al próa a dmandàr ajùt a sò fiōla, a la sò èx mujēr e anc a la sōra ch'la l'à carsùda ma 'l è tut inùtil. Paràda via da tut l’Elvira la decìd ad registràr su 'n nàst'r i sò ùltim pinsēr, pò la s tōś la vita.

Culegamènt estéran