C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn


Un tèvel ed lègn bèl grand e còmed.
'N afrèsc ind un mùr 'd Ercolàno in di tèinp edla Ròma antìga, indû a s vèd, in prim piàṅ, un tavlèin cun pugê in sìma soquànt scudlòt.

Al tèvel[1] (tavolo in itagliàṅ), 'l è cal mubìli ch'a s dróva in del cà o in di post ed lavōr per pugèrgh'in sìma di quèl ch'a servìs e per diśnèregh in sìma comed cum'a s ecmanda, che in alóra a s dìś tèvla da diśnèr.

I tèvel i pólen èser ed lègn, ed fêr, 'd utòun, avéregh più ganbi o anca solamèint na gamba in dal mêś, bèin che i più còmed , quī ch'a s cata de più, i gh'n àpien quàter. Quand pò i tèvel i ìn dimòndi cìc, i s ciàmen tavlèin, cum'a s pōl catèr in di cafè.

Manéri 'd dìr

  • (CARPŚ) Ślunghèr i sòt a 'l tèvel, (IT) (lett.) Allungare i piedi sotto il tavolo, (fig.) Sedersi a tavola per cenare.
  • (CARPŚ) Rivèr a tèvla parcèda,[2] (IT) (lett.) Arrivare a tavola apparecchiata, (fig.) Arrivare quando tutto il lavoro è già stato predisposto da altri.
  • (CARPŚ) Mèttr el chèrti in tèvla,[3] (IT) (lett.) Mettere le carte in tavola, (fig.) Dichiarare chiaramente le proprie intenzioni.

Vōś lighèdi

Noti e referèinsi

  1. (CARPŚ) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" ed Grasiàn Malagòli e Anna Marìa Ori, Mòdna 2011, a s escrìv: tèevel.
  2. (CARPŚ) e (IT) Ibidem, a s escrìv: „Rivèer a tèevla parcèeda”.
  3. (CARPŚ) e (IT) Ibidem, a s escrìv: „Mèttr èl chèerti in tèevla.

Èter progèt

Colegamèint estèren