Lègn

Artéccol in dialètt mudnés

Al lègn l'è el materièl ch'a s tira fóra dai èlber; l'è la pèrt sòlida e léssa dal trónch, di ram e di radìs, sòt ala curtècia. Al pól servìr da fèr na móccia ed lavór: al s pól bruśèr per fèr al fógh, per fèr di ugèt cécch, di strumèint e anch di lavór grôs, com ad eśèimp na cà.

In dla stòria l'è sèimper stê un di materièl pió druvê da l'òm, perchè l'è fàcil da catèr e a gh 'n è na quantitê in natùra.

Manéri 'd dìr

(CARPŚ) Sùca 'd lègn, (IT) (lett.) Testa di legno, (fig.) Testa dura, Cocciuto.
(MUD) Paltò 'd lègn,^[1] (IT) (lett.) Paltò di legno, (fig.) Bara.
(MUD) E śò lègna!^[2] (IT) (fig.) E giù botte!
(BLG) Bachét, fâs, canarèl, stécc, zucadén e zûc, i én tótta bruṡâja / laggna da fûg,^[3] (IT) Legnetti, fascine, canne, canapuli, tronchetti e ceppi, sono tutta legna da ardere.
(BLG) Fèr dla laggna,^[4] (IT) (lett.) Fare legna, (fig.) Dare legnate.
(BLG) Laggn vaird,^[5] (IT) Legno non stagionato.

Na mucèda 'd lègn tajê śachê in na forèsta śvedéśa

Referèinsi

↑ (EGL) e (IT) "Vin chè, va 'là!" dal Giuseppe di Genova, Ed. Il Fiorino, Mòdna, 2009, pâǵ. 63.
↑ Ibidem.
↑ (BLG) e (IT) "Dialetto bolognese ieri e oggi" dal Gigén Lîvra, Bulògna, 2011, pâǵ. 50.
↑ (BLG) e (IT) "Dizionario Bolognese-Italiano" dal Gigén Lîvra e Daniēl Vidêl, Milàṅ, 2012.
↑ Ibidem.