Mio Dio, come sono caduta in basso!
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
 Mio Dio,come sono caduta in basso! | ||
 La Antonelli e Michele Placido in na figùra dal film | ||
| 'D un Dio, cum a m sòṅ ardùta! 1974 | ||
|---|---|---|
| Regìa: Luigi Comencini | ||
| Scritōr: Ivo Perilli • Luigi Comencini | ||
| Atōr: Laura Antonelli • Michele Placido • Ugo Pagliai Alberto Lionello • Jean Rochefort • Karin Schubert Rosemary Dexter • Michele Abruzzo • Lorenzo Piani Carla Mancini • Maria Sciacca • Toni Luigi Arceri | ||
| Müsica: Fiorenzo Carpi | ||
| Léngua: Itagliàṅ | ||
| Dürä dal film: 110 minüt | ||
| Nasiōṅ: Itàglia | ||
Mio Dio, come sono caduta in basso! ('D un Dio, cum a m sòṅ ardùta!) l'è na cumèdia dal 1974 ad Luigi Comencini vgnuda fóra in di Stat Unî sōl sinc an dòp c'n al tìtul ad “Till Marriage Do Us Part” esénd pò numinàda par vìns'r al prèmi cuma “Mijór film furastēr” a i 37śum Golden Globe.
Par cla pelìcula chè la Laura Antonelli l'à vins al „Glōb 'd Òr“ in dal 1975.
Sunt
Ag pastìs! In dla Sicìglia d'l inìsi dal Nuvsènt Raimondo (Alberto Lionello), fiōl 'd Antonino Corrao, sarvidōr dal marchéś Ruggero di Maqueda (Ugo Pagliai) andâ in cal mént'r a vìv'r in Frància, al spóśa sò fiōla Eugenia (Laura Antonelli), tiràda sù da 'l sōri dal “cunvènt dla Duluràda” dòp la mòrt ad sò màdar Floidia (Rosemary Dexter). La prima nòt ad nòsi però, quànd i èṅ lè lè par cunsumàr, a riva 'n telegràma da Ruggero, ch'l à savû dal matrimòni sōl a 'l ùltim, ch'al gh diś 'd a n gusàr briśa. I dū spóś i èṅ difàti fradèl e surèla par part ad pàdar, Antonino. Partî par la guèra in Lìbia, cun la Floidia ch'la 'l spétava a cà par spuśàr-al, al marchéś 'l iva pardû i cajòṅ par dal fridi in cumbatimènt e qvàl lè 'l éra 'n bèl prubléma parchè la vècia sîna Cristina 'd Cefalù in dal testamènt l'iva fat scrìvar che se lò al n is minga fat un fiōl in dal gir 'd 'n an, tut i sò pusedimènt i sarév'n andâ a 'l mònaghi.
Par salvàr 'l unōr e p'r a n pèrd'r incòsa Ruggero 'l iva dmandâ a 'l sò sarvidōr, śibénd-'g anc di bèsi, ad ciulàr sò mujér cun 'l ingàn durànt la prima nòt ad nòsi e acsè l'è nada l’Eugenia. Quànd la Floidia però l'à fat a mènt a tut i śgranfgnòt su la ganàsa dla ghigna Antonino, ch'la gh'iva mulâ lē in cla nòt ad fōg lè, a gh'è vgnû 'n cōlp murénd pò p'r al dulōr.
Raimondo e la tant ingénva Eugenia i partìsan p'r al viàś ad nòsi a Parì faghénd finta 'd gnint p'r a n far-as rìd'r adrē. In trêṅ i cgnós'n al baròṅ Henri de Sarcey (Jean Rochefort) ch'al manda di baśèṅ a la dóna méntar Raimondo al n gh fà minga a mènt. L’Eugenia la s vargógna e la quàcia 'l cavcéli cun la stanèla ma la gh cata anc gust e la sènt i śgriśōr. Al francéś al gh cunsìlia ad spasàr-'s-la a Parì parchè al cgnós qvél ch'a sucéd a 'l dóni sicigliàni, sèmp'r in cà a far di fiōi e c'n al vistî nég'r adòs p'r un quàlc funeràł 'd un parènt da piànśar.
Rivàda in Frància, Henri al taca a far-ag la cōrt, le la gh diś sèmp'r ad nò anc s'la vrév dir-'g ad sè, pò finalmènt in dal trêṅ par turnàr a cà lē la s dasténd par dar-as ma lò a 'l ùltim minùt al s tira indrē parchè lē l'è tròp cumplicàda e pò l'è incóra vìrgin, śuntém-ag anc cal fat chè. La marchéśa, turnàda in Sicìglia, par paràr via i pinsēr spurcaciòṅ la taca a pargàr in tut al céśi faghénd-as scarusàr in màchina par 'n autìsta tuscàṅ ch'al s ciàma Silvano Pennacchini (Michele Placido), un śuvnòt ch'a pâr un tisi a mōd, méntar sò fradèl invéci al taca a lèśar gl'òpri ad cal visióś ad Gabriele D'Annunzio.
In na giurnàda 'd Sōl, dòp ès'r andàda a 'l “cunvènt dla Duluràda”, a sucéd ch'la màchina la gh'à 'n guàst. Silvano, dòp avér pruâ a métar-l' in mòt sénsa cavàr-'g-la, 'l invìda la marchéśa a 'ndàr in un vèć caśòt lè darènt pò, quànd i èṅ dèntar, al sèra 'l us c'n al cadnàs. L’Eugenia la s còlga in dla paja méntar lò al cava via i sò vistî sćiancànd-i. La dóna la bacàja di «no, no» ch'a n gh cardarév gnanc un minciòṅ, purtròp però la pâr na mùmia cun tuti cal stanèli, cal sotvésti, cal mudàndi e cal camìśéti ch'la gh'à, tuti acsè strichi ch'i arcòrd'n un salàm. Par la fadìga ad cavàr-la śò, a n psénd-an piò, Silvano al diś ch'al gh dà a muć e adèsa sè ch'la marchéśa la siga dabòṅ di «no! no!» ch'i gh vènan da 'l cōr. Silvano al tira fóra da 'l bisachèṅ un curtlèṅ par plar i pir e al gh taja tut i nàstar sulâ. Dòp avér fat 'l amōr, la dóna la gh diś ch's al fus 'n óm 'd unōr al lasarév subìt l'ìśula ma a lò al tira drit e al và a inviàr la màchina, ségn ch'al l'à fargàda a mōd méntar lē la pénsa «'D un Dio, cum a m sòṅ ardùta!».