C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś Emiliàn

L'Ingrid Bergman


L’Ingrid Bergman (Stucólma, 29 'a Agóst dal 1915 - Lóndra, 29 'd Agóst dal 1982), l'è stada n'atōra śvedéśa.

In dla sò caréra l'à vins tri Prèmi Òscar p'r al pelìculi Angoscia, Anastasia e Assassinio sull'Orient Express, quàtar Golden Globe, un prèmi BAFTA, dū David ad Dunatèl e dū Emmy Award. 'L American Film Institute 'l à mis la Bergman a 'l quàrt pòst dal star più grandi dla stòria dal cìnema.

L'à catâ 'l sucès in dal cōrs di an Quarànta girànd in Amèrica di film impurtànt cuma Casablanca (1942), Per chi suona la campana (1943), Angoscia (1944), Io ti salverò (1945) e Notorious, l'amante perduta (1946). In séguit la s è śibìda 'd lauràr cun Roberto Rossellini mandànd-ag na létra cun scrit dèntar «Sgnōr câr Rossellini, a-j-ò vist i sò film Roma città aperta e Paisà e i m èṅ piaśû dimóndi. S'a gh'î biśógn dn'atōra śvedéśa ch'la dascór dimóndi bèṅ in ingléś, ch'la n s è minga daśmindgàda 'l sò tedésc, ch'la fà fadìga a far-as cumprénd'r in francéś e in itagliàṅ la sà dir sōl “a t vój bèṅ”, a sòṅ prónta a lauràr vòsc». C'n al regìsta rumàṅ l'à tacâ pò na relasiòṅ durànt al ripréśi 'd Stromboli terra di Dio (1950) faghénd scàndal parchè tut dū i éran bèla spuśâ. Paràda via da 'l ambînt bigòt 'd Hollywood, la Bergman la gira in di an Sinquànta siē film cun Rossellini, avēnd anc dū fiōli sèg, l'Isotta e l'Isabella. Finìda la relasiòṅ cun Roberto, la tórna a lauràr in di Stat Unî, pò, malàda 'd càncar, la fà in tèmp a tōr part a Sinfonia d'autunno 'd Ingmar Bergman, al sò ùltim film.

Biugrafìa

Filmugrafìa

La Bergman tòlta śò in dal 1945
L'Ingrid insém a Roberto Rossellini
L'atōra in na figùra dall film Munkbrogreven

Culegamènt estéran