C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn


Na raśóra p'r al furmàj.

La raśóra[1][2] (grattugia in itagliàṅ) l'è cl atrès ch'a servìs per rader di quêl mèinter ch'a s fà da magnèr.

A s pōl rad'regh dal furmàj da mèter in sìm'ai turtlèin o a 'l tajadèli; dla nōś muschèda da śuntèr a dla sfója o a dla chèrna, dal ninsóli da śuntèr a 'n quelc dóls, e vìa descurènd.

Manéri 'd dìr

  • (CARPŚ) Tō la raśóra ch'a śuntòm dla nōś muschèda a cla sfója! (IT) Prendi la grattugia, che aggiungiamo della noce moscata alla sfoglia!

Soquànti raśóri

Vōś lighèdi

Noti e referèinsi

  1. (CARPŚ) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" ed Grasiàn Malagòli e Anna Marìa Ori, Mòdna 2011, a s escrìv: raṡóora e raṡurèina”.
  2. (MUD) e (IT) In dal "Vocabolario etimologico del dialetto modenese" ed Sìlvio Cevolani edl Istituto Settecani ed Spilambèrt, 2011, a s escrìv: ražóra”.

Èter progêt

Colegamèint estèren