Amicus omnibus, amicus nemini

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn


Amicus omnibus, amicus nemini l'è na manéra 'd dir latèina ch'a vōl significhèr " 'L amìg ed tùt, a va a finìr ch'a nn'è pò amìg ed nisùn".


«
... Sic enim mihi perspicere videor, ita natos esse nos, ut inter omnes esset societas quendam, maior autem, ut quisque proxime accederet. Itaque cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni. Cum his enim amicitiam natura ipsa peperit; sed ea non satis habet firmitatis. Namque hoc praestat amicitia propinquitati, quod ex propinquitate benevolentia tolli potest, ex amicitia non potest: sublata enim benevolentia amicitiae nomen tollitur, propinquitatis manet. Quanta autem vis amicitia sit, ex hoc intellegi maxime potest, quod ex infinita societate generis humani, quam conciliavit ipsa natura, ita contracta res est et adducta in angustum, ut omnis caritas aut inter duo aut inter paucos iungeretur.»
(LA)(Un pês da 'l De amicitia dal Ciceròun)
«
... A 'm pêr in difât ed capìr che nuèt'r a sòm nê perchè a gh'fus, da mêś a tuti el gìnt, na sòrta 'd ligàm, più strìc man a man ch'a se śvinòm. 'L è per quèst che i paiśàṅ i în preferî ai furastér, i parèint a chi n'l è mìa. Cun quischè la natura la gh'à fat naser l'amicìsia, mo però la nn'è mìa dimòndi strèta. L'amicìsia l'è mijóra in quèst, piutòst che la parintéla: difât, in dla parintéla 'l afèt al s pól anc eliminèr, mo invéci in dl'amicìsia a 'l n's pōl brìśa; perchè, s'a gh'tulòm vìa al vlér-es bèin, l'amicìsia la vin a méno, mèinter che la parintéla l'armàgn. A s pól capìr anc la putèinsa edl'amicìsia perchè, in dl'infinìda societê di òm, che la natùra l'à mìs insèm, lē la s ardùś e la se strìca in dal só lùm tant che 'l vlér-es bèin al bràsa sól dū o pochi ètri persòuni.»

Vóś lighèdi

Colegamèint estèren