C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

'N urcìn indôs a na duchèsa ind un quèder famōś ed fin Sincsèint.

I urcìn[1][2] gl'în di ornamèint da tachèr agli urèci 'd cal dòni e però meno despès, a pōl capitèr ch'a s i mèta anc chi òm.

I materiē più druê per fèr i urcìn, i ìn i più diferèint, da 'l ôr a 'l argìnt a 'l lègn e via acsè, mo 'n ôć particolêr al và dê che i urèci i n'gh'àpien minga da tōr dagli infesiòun o dagli infiamasiòun atâc a chi materiē lè, che tròpa presiòun in sim'ala pèla o di śgranfègn o anc sōl tròpa śvinànsa a 'n materiêl minga bòun, i prèven dèr-egh.

Manéri 'd dìr

  • (CARPŚ) Al 'm à despichê 'l urcìn! (IT) Mi ha staccato l'orecchino!

Vóś lighèdi

Referèinsi

  1. (CARPŚ) e (IT) In dal "Dizionario del dialetto carpigiano" ed Grasiàn Malagòli e Anna Marìa Ori, Mòdna 2011, a s escrìv: urcìin.
  2. (CARPŚ) e (IT) In dal disiunàri "Dèscòrèr Càrpšan" ed Massimo Loschi, Chèrp, novèmber 2016, a s escrìv: urcin.

Èter progêt

Colegamèint estèren