C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś Emiliàn

Gòmit dn'imbariagòsa

Al gòmit, da 'l latìn vomĭtus, 'l è 'l lìquid, alimentàr o minga alimentàr, ch'a s buta fóra sénsa vlēr par la bòca quànd a sa stà mâł e ch'al riva drit da 'l stómag. A séguit 'd 'l urt dal gòmit e dl'ingòsa i mùscui dla pansa i s mōvan da par lōr, al càrdias al s vèra e cal misćiùs ch'a s fōrma in dla pansa dòp avéra magnâ (salìa, magnàr biasâ, bava, sûg gàstric e via dascurénd) al finìs ad fóra.

Durànt al gòmit, ch'al partìs su órdan 'd un sèntar narvóś ch'al s cata in dal sarvèl, la bóca la s pōl impinìr anc ad salìa e i òć ad làgarmi. Quànd a s gh'à 'l urt dal gòmit ma a n gh la cava briśa a 'rmétar, a s pōl jutàr-'s insfilsànd al mànag 'd un cuciàr in dla bóca o anc sōl un [1].

Al pōl vgnir quànd a n s è minga digerî, quànd a s bév tròp, specialmènt d'l àlcol, quànd a s gira in màchina o in barca (cinetóśi), quànd a s gh'à 'n mâł o di infesiòṅ o par via dn'intusicasiòṅ.

Manéri ad dir

Noti e referènsi

  1. Far vgnir al gòmit sénsa druàr di fàrmag My Personal Trainer
  2. (MUD) e (IT) "A m'arcòrd - Dizionario enciclopedico del dialetto modenese", dal Sandar Bellèi, Frèra 1999.
Un gat drē a gumitàr

Àtar prugèt

Culegamènt estéran