C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Di crès dimòndi grôs ind un calcàgn e ind un fiànc dal .

Al crès, cràs o duròun (callo in itagliàṅ) 'l è dla pèla ch'a s è ispesìda, ch'l'è gnuda sù in sovrapiù. Al crès al pōl gnìr fóra da na quelc banda dal corp indû i pēl i n'crèsen minga, c'ma in dal 'd sòta del màṅ e di .

I crès i vinen fóra quand a s ciàpa sàimper còunt'r a cal pcòun 'd cherna lè, che per protéǵres da cal sfergamèint cuntìnev lè, al taca a crèser in più, dvintènd ciunt e tamùggn sàimper lè.
S'i s lasen trôp gnir sù, i crès i finìsen per fèr mêl e a srèv un bêl quêl 'd fèri tōr via da 'n calìsta o, s'a s è bòun, 'd tōr's i via da per sè. A n's gh'à mìa da cunfòndres col verùchi, che quisti chè i selten fóra se in cal punt lè a s è ciàpê al só virus, ch'i s gh'asumìglien mo invéci i van curê in na manéra diferàinta.

Manéri 'd dir

  • (EGL) A 'm fà mêl i crès, a cànbia 'l tèimp! (IT) Mi fanno male i calli, dunque cambia il tempo!.
  • (EGL) Bòun p'r i crès, (IT) (fig.) Poco in gamba, insignificante.[1]

Vóś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren

Referèinsi

  1. (EGL) e (IT) "Vin chè, va 'là!", dal Giuseppe di Genova, Ed. Il Fiorino, Mòdna, 2009, pâǵ. 40.