C'l artìcul chè 'l è scrit in Miranduléś Emiliàn

La baśèla 'd 'n óm


La baśèla o baślátta (in itagliàṅ mento) l'è la part basa dal grugn. In gènar in di masć la gh'à na fórma a quàdar, in dal fémni a triàngul.

La taca da sóta 'l làbar e la quàcia la part ad mèś dla ganàsa. Soquànti parsòni i gh'àṅ un bûś in dla baśèla, di àtar i gh l'aṅ dópia (quànd la gh'à na piga pîna 'd gras). Tgnénd a drē a 'l tradisiòṅ, al strìi i gh l'aṅ biślùnga ch'la piga.

Par mét'r a pòst al baśèli vgnudi mâł a s pōl andàr da 'n chirûrg plàstic.

Manéri ad dir

  • (EGL) Nâś e baślàtta i fan muiàtta [1], (IT) Naso e mento fanno molletta (c'ma 'l móli da mōv'r al brâś).
  • (EGL) Là lò al gh'à la maledisiòṅ dal furmìghi parchè cun la baślátta ch'al gh'à, a n'casca mìa 'l briśi[2], (IT) Lui ha la maledizione delle formiche perché, col mento che si ritrova, non cadono le briciole.
  • (MUD) 'T pièśla la Madunèina?! Bèśla! (IT) Ti piace la Madonnina?! Baciala! (tolta in gìr per la stèsa paròla druàda cun la baśèla)

Culegamènt estéran

Referènsi

  1. (EGL) e (IT) Dizionario del dialetto carpigiano, G. Malagoli e A. M. Ori, Mòdna 2011
  2. (EGL) e (IT) "Al Śòv", ad Carlo Contini, Chèrp, 1972, pàg. 176