Aldo Manuzio: differenze tra le versioni

'D lung a 'l tèimp, al [[Signorìa 'd Chèrp|prìnsip carpśàn]] Alberto III Pio 'l armagnarà sàimper dimòndi tachê e stimadōr dal só mìster ed latèin e 'd gréc antîg, e anca 'l al jutarà in di só progêt 'd avièr na [[tipografìa]]. Col giudìsi che a Venésia 'l avrèv catê dimòndi manoscrìt gréc e latèin (c'm'anca quī che 'l [[Bessarione (cardinêl)|Cardinêl Bessarione]] 'l ìva lasê a la [[Baśìlica 'd San Marco]] a la só mòrt in dal 1468) e incòri na gran quantitê 'd man d'ōvra da cupìsta e coretōr 'd bôśi in lingua gréca, al Manùsi al vrà cumincèr la só ativitê 'd editōr e 'd [[tipografìa|stampadōr]] pròpi a Venésia, in dû 'l gh'andrà a stèr in dal 1490.

Al Manùsi al véra la só butéga 'd tipògref in dal 1494, in dla cuntrèda 'd Sant'Agostèin, présti jutê da 'l amîg tipògref [[Andrea Torresano]] in dal mèter su egli atresadùri piò bòuni 'd cal tèimp lè. Lò e 'l Torreśàṅ i s mitràn in socetê in dal [[1495]], insèm anc'a [[Pierfrancesco'l Barbarigo]]Pierfransèsc Barbarìgo, edvintènd acsè la mjóra cà 'd edisiòun 'd cal tèimp lè.

La só pasiòun per gli ōvri dla cultura[[Grécia antìga|cultùra gréca antìga]] e p'r i clàsic, la 'l cuciarà a impinìr i só casèt ed tipògref ed [[tîp]] ed caràter]] romàṅ e gréc, fabrichê apòsta da 'l [[inciśōr]] [[Bologna|bulgnéś]] [[Francesco Griffo|Fransèsc Griffo]], ch'l imitarà la manéra 'd scrìver di umànista e di studiōś orientêl preśèint lè in dla Venésia 'd cal mumèint, cui asèint, i spìrit e 'l ligadùri cumpàgni.

In dal 1494 i gh'la chèven 'd gnìr fôra dal sô stampi al puéma ''Ero e Leandro'' dal [[Museo]], sìa in [[gréc]] che in [[latèin]], e la ''Galeomyomachia'', tut e dū i lìber però sàinsa purtèr stampèda la data. 'L an dôp a gnarà fōra (cun la data) la ''Grammatica greca'' dal [[Costantino Lascaris]], la ''Grammatica greca'' dal [[Teodoro Gaza]], i ''Idillî'' eddal [[Teocrito|Teòcrit]], al ''De Aetna'' dal [[Pietro Bembo]], i ''Diaria de bello Carolino'' dal dutōr [[Alessandro De Benedetti]], e 'l prìm ed sìnc e-v'lùm ed laedla racòlta ed tùti egli ōvri dl [[Aristotele|Aristòtel]]: chi èter quat'r e-v'lum i gnaràn fôra a 'rivèr fîn a 'l 1498. Sèimper in dal 1498 i vdìven la lûś n'[[Aristofane|Aristòfaṅ]] in gréc e na bèla edisiòun dai ''Opere'' dl [[Angelo Poliziano|Àngel PolisiànoPolisiàn]]. A srà pròpi in dla dédica in sìm'a l' ōvra dal Polisiàno, ch'a gnarà imprês per la prìma volta al stèma strulghê da 'l Aldo p'r el só edisiòun, e ch'l éra disgnê cun n'[[àncora]] arvultèda dintóren da 'n [[delfèin]]: al sìmbol al vlìva significhèr ''festina lente'', a dir "và in fuga laintamèint", présia e fermèsa in dal stès tèimp.

[[Categoria:ARTE|Manuzio Aldo]]

[[Categoria:TIPOGRAFO ITALIANO|Manuzio Aldo]]