Vasco Ascolini: differenze tra le versioni

'''Ascolini Vasco''' l'é un fotôgrafo italiân, nèenê a [[Rèz]] int al 1937.

Al cumîncia a fotografêr a metèemetê ed j an ssânta dal 1900. Al mèt a pûnt un stîl personêl basèebasê só di pûnt ed fôrsa e dal sciēlti in môd de stîli che, purtêdi avânt ind al tèimp, pôlen sembrêr sforsêdi: a srân al só trât linêr distintîv.

Atravêrs la frequèinsa dla squêrta dla fotograféia americâna e a l’ajót ricevû dal lesiòun ed l’universitèel’universitê ed [[Pèrma]] as confrûnta cun di personâg cme Mulas ed êter.

L’inési ed la colaborasiòun cun al Teâter Municipêl ed Rèz (1973 - 1990) égh d’à al môd ed preparêr un só linguâg speciêl druvèedruvê préma per la fotograféia ed teâter. Ascolini l'intènd, cambiândel, al spetacól e l‘ arnôva completamèint la curnîşa dla sêna. Sô fotograféi dal spettacòl ed Lindsay Kemp [[http://it.wikipedia.org/wiki/Lindsay_Kemp]] srân dichiarêdi "magneficamèint vîvi". Da còl pûnt lé in avânti al srà un cresènd ed fôrsa ‘d’emosiòun ind al brûş ed la spiegasiòun. In sté insèm e sté ambîjnt ché i momèint ed spetacòl, in specêl môd al bâl e al recitêr a gèst, darân al materiêl per procurêr uriginêli emosiòun visîvi.

Al pâs segvèint al srà l’indeblîres dal rapôrt cun al teâter e l’inési d'un nôv filòun réch de spûnt e d’ucaşion. I sugèt nôv dal sô figûri a srân al “mêlmer”, i volóm dl'architetûra parsiêl, al quartèini, al clōni, al stâtvi. Cuschè al sucêd vêrs la metèemetê ‘d j ân ’80.

L’ativitèeL’ativitê d’espresion cun al mèz fotogrâfich l' as pôl dîr inisiêda atōren al 1965. Dal 1973 al 1990 al fotôgrafa pr’al [[Teâter Municipêl ed Rèz]] "Romolo Valli". Vêrs al 1980 l’invéja al peréiod in dōve al s’interèsa dla fotograféia di sogèt dl'architetûra e di repêrt dal musèo.

In tal 1983, a Chalon-sur-Saone (Francia), al fà 'na móstra al Musèo dla Fotograféia di N. Niépce. In Francia l'é dimòndi stimèestimê e l'à otgnû divêrsi mansiòun da Eint e Istitut dal Minister dla Cultura Musée du Louvre, Musée Rodin, Tuileries, Versailles, Parc Royal, St. Cloud.

L'intervîn a l’espuşisiòun "Une incertaine Folie" trêda insèm ind la Sêla dal Conclave ed Lille (Francia) cun al figûri di sît ed cûra per i malèemalê ed mèint.

La sitèesitê ed Mântva agh dà un incâregh (int al 2002-03) ind al prugèt "Al segrêt ed la sitèesitê" per 'na publicasiòun cun di tèst ed Jacques Le Goff e Pierre Sorlin.

Ind al periéod “di mêlmer” al lénji ed préma as în adatêdi a 'n’ espresiòun (in aparèinsa) frèda e stilişêda. L'é stèestê pió vôlti dèedê un pusébil paragoun cun la pitûra misteriōşa (De Chirico). An créd mìa ch' la sia, però, 'na citasiòun cêra. Al tàj dal môd ed guardêr al figûri l'é pió personêl, pió mudêren e al méz fotogrâfic as mòstra cun 'n’inchiēta divêrsa.

Se unòm la fôrsa scûra di nîgher contrastèecontrastê (peréiod “dal teâter”) e la mancânsa umâna (periéod “di mêlmer”) 'na préma impresiòun superficêla la prés purtêr, chi guêrda, a 'na vişiòun pesiméstica dal complès dal figûri.

Al cuntrâst biânch – nîgher, acsé evidèint, al ciâma al sémbol dal Yin e Yang ed la cultûra giapunèisa (e cinèisa). Dal figûri ed sêna a sembrén cme dal teâter dal NÔ. Al cuntât dl'Ascolini cun la cultûra giappunèisa lé gnûda prêma dla só pasiòunal per la fotograféia. Al stòdi dla “VIA” al l'à purtèepurtê a dvintêr ânca mèister ed lôta giapunèisa e cintûra nîgra ed VI dan (Ju-do).

Se vréssen s’ciarîr a l’ j impresiòun e i cuncét cun al fêr la dmânda a l’avtôr ló, abandunêda l’aria da dutôr e da “mèister”, al farèv un surîs incurnisèeincurnisê da la bêrba c'l’é bèle biânca e as direv: ''“…l’ôpra dl'artésta, se êrt l'é, l'an sèrov mia per dîr un quél, a fêr dal dichiarasiòun, mó per tirêr fôra da ciaschidûn ed nuèter còl che agh'om dèinter, biânch o nîgher ch'al sia, scûr o aleghēr…”'' e che: ''“…fôrsi dèinter int ‘na figûra, e mìa sôl int ‘na figûra, an n'é mìa impurtânt còl che gh'é, còl ch'la fà vèder. Despès l'é pió impurtânt còl ch'agh mânca, lasând a nuèter la posibilitèeposibilitê ed serchêrel, sfumadûra o òm ch'al sia.”''