Caşalgrând: differenze tra le versioni
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
mNessun oggetto della modifica |
mNessun oggetto della modifica |
||
Riga 38:
Cun al [[feudalèiṣom]] a’s cumîncen ad avèir al prémi nutési sicûri, da dōve s’impêra che Casalgrând e al zôni atâch êren sóta al Veschév, al Cmûn ed Rèz, a la Badéia ed [[Nonâtla]] e al Cunvèint ed S. Lisânder ed [[Pèrma]] e che i sô furtifichê Castê, gnû só intōren al Mél, êran argumèint ed quistiòun, cme dimòndi êter ed la zôna, tr’ al putèinti faméj arzâni, che, fichêdi ind al lôti tra Papêt e Impêr, combatîven pr’ avèir la dmèj ind al Cmûn ed Rèz.
Vêrs la fîn dal XII sècol la famja Fogliani, la pió putèinta tra còli guêlfi, la s’é fâta valèir inséma a tóti e mandê via i Malapresi dal Gès e i Sès fedēl a l' Imperadōr, a gh’é stê dê in
Int al XIII sècolo, al tèimp dal peréiod di Cmûn, tra Rèz e [[Mòdna]] l’êra scupiêda ‘na guèra vîva per la deviasiòun dal j-âcvi dal [[Sècia]]. D’arcurdêr l’é la giurnêda ed Furmiésen, combatûda int al 1201 e vînta da j-arzân che êren andê dèinter al teritôri nemîgh, partènd apûnt da Casalgrând.
Riga 46:
[[Image:Castellodisalvaterra_piccolo1.jpg|left|thumb|Castèl ed Salvatèra (1931)]]
Int al 1413 Nicolò III d'Este l’à dê Casalgrând, [[Salvatèra]] e [[Dinasân]] al frarèiṣ Alberto Delle Sale che int al 1423 al l’à promôs al stêt ed
Int al 1560 cun la môrt d’ Ippolito Bojardi a finîva la faméja Bojardi ch’ l’ à gh’îva in Matteo Maria al pió famōṣ rapresentânt. Al
Ind al tèimp dal gvêren di Thiene e di Bentivoglio l’à regnê la pêṣ, mó al popolasiòun în stêdi pruvêdi da la tremènda [[pèst]] dal 1630, còla dal Manzoni.
Riga 58:
Int al 1750 al Marchesê l’é pasê al genvèiṣ Gian Battista Mari che al l’à tgnû fîn al 1777.
[[Image:Casalgrande_Villaspalletti.gif|thumb|100px|Vèla Spalletti]]
A gh’l’à pó avû [[Ercole Rinaldo d'Este]] fîn al 1795 quând [[Napoleòun]], ocupând l'Itâlia, l’à decretê l'abolisiòun di
Têli e tânt în stê i pèiṣ, al tâsi, a l’ estorsiòun di ocupânt che la [[Restaurasiòun]] dal 1815 l’é stêda salutêda cme ‘na liberasiòun. Al nōv dóca [[Francesco IV d'Este]] an n’à mìa savû mantgnîr al simpatéi ch’ l’ îva fât nasêr la ricostrusiòun dal Duchêt, mó l’é stê dûr e spietê cûntra tót quî che manifestêven al deṣidèri ed arnuvamèint cme i tèimp cambiê cmandêven. Casalgrând al gh’à mai perdunê pr’avèirla fâta dvintêr ‘na frasiòun dal Cmûn de Scandiân.
|