Vasco Ascolini: differenze tra le versioni
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
mNessun oggetto della modifica |
m Robó - quistiòun d'ortografèia in arzân |
||
Riga 9:
Atravêrs la frequèinsa dla squêrta dla fotograféia americâna e a l’ajót ricevû dal lesiòun ed l’universitê ed [[Pèrma]] as confrûnta cun di personâg cme Mulas ed êter.
L’inési ed la colaborasiòun cun al Teâter Municipêl ed Rèz (1973 - 1990) égh d’à al môd ed preparêr un só linguâg speciêl druvê préma per la fotograféia ed teâter. Ascolini l'intènd, cambiândel, al spetacól e l‘ arnôva completamèint la
Al pâs segvèint al srà l’indeblîres dal rapôrt cun al teâter e l’inési d'un nôv filòun réch de spûnt e
== Al percôrs e i riferimèint ==
Riga 19:
In tal 1983, a Chalon-sur-Saone (Francia), al fà 'na móstra al Musèo dla Fotograféia di N. Niépce. In Francia l'é dimòndi stimê e l'à otgnû divêrsi mansiòun da Eint e Istitut dal Minister dla Cultura Musée du Louvre, Musée Rodin, Tuileries, Versailles, Parc Royal, St. Cloud.
In tal 1985
Mòstra personêla ad Arles (Francia) in tal 1991.
Al comûn ed Salon-de Provence (Francia) agh fà la dèdica ed 'na mòstra atravêrs al tèimp “Noir lumiere” (1998).
Riga 29:
L’”idea metafisica” (Rèz, 1992);
L'intervîn a
L'é presèint int la mòstra "D'Apres l'Antique" (ân 2000) al Louvre (Parigi) l'é la préma mòstra fotogrâfica urganisêda al musèo ed Parigi.
Riga 35:
La sitê ed Mântva agh dà un incâregh (int al 2002-03) ind al prugèt "Al segrêt ed la sitê" per 'na publicasiòun cun di tèst ed Jacques Le Goff e Pierre Sorlin.
Int l’ân 2004 al và a 'na mòstra al Cairo drêda a l’invît dal Ministér dla Cultûra
A New York, dèinter al MOMA e al Metropolitan Museum, cme al Guggenheim Musem, ’în tgnûdi da cât e
Vasco Ascolini l'à ricevû tânt arcgnosimèint, tra i pió impurtânt la nômina a “Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres” dêda dal Ministér dla Cultûra Francèisa (int al 2000) e
Riga 46:
Ségn distintîv dal stîl ed Vasco Ascolini l'é al trât scûr, nîgher. L'é la celebrasiòun dal cuntrâst cun al pôch biânch che ghé presèint int ‘na figûra che l'é in môd rigurōs in biânch e nîgher. S’ as vôl dêr al nòm al sô carateréstichi, ânca se ògni spiegasiòun l'é strèta da per sé, as pôl squacêr i trât principêl ed tóti al sô ôpri int al cuntrâst dal gradasiòun e ind al rifiût a druvêr al colōr.
Ind la fotograféia ed teâter, cun ‘na fôrta preferèinsa pr’ al bâl e pr’ al recitêr a gêst, cmânda la figûra umâna che, atravêrs la pîna eliminasiòun dal gradasiòun ed méz dal
Ind al periéod “di mêlmer” al lénji ed préma as în adatêdi a 'n’ espresiòun (in aparèinsa) frèda e
Trât carateréstich dal peréiod “di mêlmer” l'é la complêta mancânsa dla figûra umâna (vîva).
Se unòm la fôrsa scûra di nîgher contrastê (peréiod “dal teâter”) e la mancânsa umâna (periéod “di mêlmer”) 'na préma impresiòun superficêla la prés purtêr, chi guêrda, a 'na
Al cuntrâst biânch – nîgher, acsé evidèint, al ciâma al sémbol dal Yin e Yang ed la cultûra giapunèisa (e cinèisa). Dal figûri ed sêna a sembrén cme dal teâter dal NÔ. Al cuntât dl'Ascolini cun la cultûra giappunèisa lé gnûda prêma dla só pasiòunal per la fotograféia. Al stòdi dla “VIA” al l'à purtê a dvintêr ânca mèister ed lôta giapunèisa e cintûra nîgra ed VI dan (Ju-do).
|