Dialèt fraréś: differenze tra le versioni

Incuntrarî’d j’altar dialèt emigliàŋ, al Fraréś l’an gh’à la distinzióŋ intrà vocal brév e vocal lóngh; d’in pòi che intill paròll ch’i gh’à «î» dó la /i/ la gh’à un són al dópî’d j’altri vocal. Al gh’è anc’un dubî su alcuni plurài’d fémna ch’i gh’à l’azént su la nanz-ch’ùltma sìliba e ch’i fnìs in /l/ o /n/, still paròll chì i gh’à un són finàl più fòrt ad j’àltri paròll ma n’as sà si l’è parché la vocal nanz l’è curt o parché l’è pròpî la consonànt finàl a èsar rafurzada; a eśempîpr’eśempî: “la bala - ill ball, paròla - paròll, dòna - dònn, et acsì jé...”.

Pr’ill consonant l’è purasà vśiŋ a j’altar dialèt emigliàŋ avénd prò un mò unich ad pronunziàr la /l/, lié l’àl’è retroflèsa et uvulariźada [ɭ̴] caraterìstica tipiga ad stal dialèt chì. Cóm paréć dialèt emigliàŋ al Fraréś al dìś /ʂ/ /ʐ/ /θ/ /ð/ invézi’d l’itagliàn /s/ /z/ /ts/ /dz/, più, i du sùn /n/ e /ŋ/ j’è dvèrs intrà’d lór, cmè /paːn/ “panno” e /paːŋ/, ch’i cuntràsta ancha cón [panˑ] «pann» “lentiggini”.