Scùria
|
C'l artìcul chè 'l è scrit in
Miranduléś |
La scùria (in itagliàṅ frusta da 'l latìn fūstis, strumènt ad suplìsi) l'è n'arma biànca fata da na lasa sutìla tuta anvlupàda o na sìngia da na banda e da 'n mànag, ad sòlit ad légn, da cl'atra. In gènar la lasa la và da dū a siē mét'r ad lunghésa mént'r al mànag al pōl rivàr a nuànta cm.
L'è druàda par dar di cōlp a i ès'r umàṅ o a 'l bèsti par cuntrulàr-i, par punisiòṅ o par turtùra. Al scurìadi, dadi in dla schina o in di pē, i fànan dimóndi mâł sénsa però masàr, inólt'r i ciòc'n un muć. In dal mónd iślàmic la fatwā la prevéd al scuriàdi cuma manéra par punìr i culpévui.
I fantèṅ i la dróan in dal cursi su i cavài par far-i andàr più śvélt mént'r in di cîrc i dumatōr i s sarvìs'n ad cal strumènt chè par cuntrulàr e tgnir schis i lèòṅ, al tigri e gl'elefànt. In di rapòrt sadumàś i padròṅ i gh'aṅ dal vòlti la scùria par dar adòs a i sò séruv e par far-ag cumpréndar chi cmanda.
Môd ad dir
- mo và a pés cun la scùria: dar adòs a qualchidòṅ
Àtar prugèt
Wikimedia Commons contiene file multimediali su Scùria
