Rumànc'
Artéccol in dialàtt bulgnaiṡ
Al Rumànc' (in uriginèl romontsch o rumauntsch) l'è un gropp linguésstic ch'al tôl insamm totti al languv latén dscåurs in Svézzra (indòvv l è anca langua ufizièl), inparentè cun i dialétt in Trentén-Elt Égg’ e in Friåul.
Dialétt
modificaI 5 dialétt én la langua rumancia. Quésst én al sursilvàn, al sutsilvàn, al surmiràn e al putèr e al valladèr. Dl' ân 1980 in zà l'è stè strolghè un linguâg' artifizièl, al Rumantsch Grischun.
Ai mitän insàmm
modificaL'uolp era puspei inagada fomentada. Cheu ha ella viu sin in pegn in tgaper che teneva in toc caschiel en siu bec. Quei gustass a mi, ha ella tertgau, ed ha clamau al tgaper: "Tgei bi che ti eis! Sche tiu cant ei aschi bials sco tia cumparsa, lu eis ti il pli bi utschi da tuts".
La vualp eara puspe egn'eada fumantada. Qua â ella vieu sen egn pegn egn corv ca taneva egn toc caschiel ainten sieus pecel. Quegl gustass a mei, â ella tartgieu, ed â clamo agli corv: "Tge beal ca tei es! Scha tieus tgànt e aschi beal sco tia pareta, alura es tei igl ple beal utschi da tuts".
La golp era puspe eneda famantada. Cò ò ella via sen en pegn en corv tgi tigniva en toc caschiel ainten sies pecel. Chegl am gustess, ò ella panso, ed ò clamo agl corv: "Tge bel tgi te ist! Schi igl ties cant è schi bel scu tia parentscha, alloura ist te igl pli bel utschel da tots".
La vuolp d'eira darcho üna vouta famanteda. Cò ho'la vis sün ün pin ün corv chi tgnaiva ün töch chaschöl in sieu pical. Que am gustess, ho'la penso, ed ho clamo al corv: "Che bel cha tü est! Scha tieu chaunt es uschè bel scu tia apparentscha, alura est tü il pü bel utschè da tuots".
La vuolp d'eira darcheu üna jada fomantada. Qua ha'la vis sün ün pin ün corv chi tgnaiva ün toc chaschöl in seis pical. Quai am gustess, ha'la pensà, ed ha clomà al corv: "Che bel cha tü est! Scha teis chant es uschè bel sco tia apparentscha, lura est tü il plü bel utschè da tuots".
La vulp era puspè ina giada fomentada. Qua ha ella vis sin in pign in corv che tegneva in toc chaschiel en ses pichel. Quai ma gustass, ha ella pensà, ed ha clamà al corv: "Tge bel che ti es! Sche tes chant è uschè bel sco tia parita, lura es ti il pli bel utschè da tuts".
La våulp ancåura 'na vôlta l avêva una gran ṡghéssa. Al à vésst ón côrv apugè a un âlber, c l avêva un pzulén ed furmâi int al bèc. Al pinsèva c al piaṡrév a ló, e al à détt al côrv: "Cum ît bèl! Se t cânt acsé bân cme la blazza tô, té t srésst al pió bèl ed tótt i uṡî.
La volpe aveva fame ancora una volta. Ha visto un corvo in un albero, che aveva un pezzo di formaggio nel becco. Pensava che gli piacerebbe, e ha detto al corvo: "Come sei bello! Se canti si bene come sei bello, sei il più bello di tutti gli ucelli".
Der Fuchs war wieder einmal hungrig. Da sah er auf einer Tanne einen Raben, der ein Stück Käse in seinem Schnabel hielt. Das würde mir schmecken, dachte er, und rief dem Raben zu: "Wie schön du bist! Wenn dein Gesang ebenso schön ist wie dein Aussehen, dann bist du der schönste von allen Vögeln".