C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Na macèta ed fin Otsèint, indû a ghe starèv scrìt: "Chi póver osiōś! E pinsèr ch'a n's egh dà mài la giurnèda 'd ôt óri!"

'L ósi 'l è la manéra 'd catèr-es ed soquànt agìnt, quand i n'gh'àn nè da lavurèr e gnanc da tribulèr.
A s era tachê a descòrer in sìm'a 'l ósi infîn da di tèimp dimòndi antîg, e a secònda di sécol indû a s in descurìva, al nòm al psiva tōr di significhêt apèina diferèint, c'ma un privilēǵ ch'i psiv'n avér-egh sōl i agìnt aristocràtic, o la posibilitê 'd studièr invéci che 'd lavurèr, e in di ùltem tèimp al gniva anc tachê a la catìva abitùdin ch'i gh'avrèven soquànt agìnt 'd èser pigher o 'd ann avér-egh vója 'd fèr gnint.

Provèrbi

  • ′L ósi 'l è 'l pèder 'd tùt i vìsi.


Vóś lighèdi

Èter progêt

Colegamèint estèren